National Security Agency

Nazwa - XM8
Kraj produkcji - USA, Niemcy
Producent - HK, ATC
Rok ukazania - 2003
Kaliber - 5.56
Pojemność magazynka - 30

Kiedy w 2002 roku USA przybyło do Afganistanu, pojawiły się głosy, że czas zastąpić 40-letnie M16. Ale droga do tego okazała się śleym zaułkiem. W 1994 roku rozpoczęto w USA program Objective Individual Combat Weapon (OICW), którego celem było wprowadzenie do uzbrojenia nowego rodzaju broni, połączenia karabinu automatycznego i granatnika powtarzalnego. Nowy karabin oznaczony był jako XM29 i miał być noszony przez czterech żołnierzy z drużyny. XM29 okazał się zbyt ciężki i nieporęczny, więc naukowcy z Alliant Techsystems Co postanowili podzielić go na dwie części, aby następnie złączyć je, kiedy wynalezione zostaną lżejsze materiały. Powstała w ten sposób broń miałą być następcą M16 i M4. Nowy karabin miał być lżejszy, tańszy, a przede wszystkim miał mieć budowę modułową.

Pierwsze 30 egzemplarzy XM8, w czterech wersjach: subkarabinka (Compact Carbine), karabinka (Carbine), karabinu (Automatic Rifle) i karabinu precyzyjnego (Sharpshooter Rifle), trafiło do ośrodka badawczego w Aberdeen w listopadzie 2003 roku, później dosłano tam jeszcze 200 sztuk tej broni. Po pierwszych testach okazało się, że bateria zasilająca optykę karabinu jest za słaba, a broń jest mało poręczna i ciężka, dodatkowo po oddaniu dużej ilości strzałów, topił się materiał oddzielający rękę strzelca od lufy.

Po zakończeniu prób, w połowie 2004 roku na wniosek US Army, Kongres przyznał w roku budżetowym 2004 26 mln dolarów na zakup 7000 karabinów XM8 w wersjach subkarabinka (CQC), karabinka (SC) oraz karabinu precyzyjnego/ręcznego karabinu maszynowego (DMAR). Wywołało to sprzeciw organizacji Defence Small Arms Advisory Council zrzeszającej kilka firm produkujących broń strzelecką, m.in. Colt Defense. Zwróciła ona uwagę że firmy Heckler und Koch i Aliant Techsystems wygrały konkurs na stworzenie XM29, a nie XM8. Poza tym amerykńskie firmy mają pierwszeństwo przed zagranicznymi jeśli chodzi o broń dla armii amerykańskiej. W wyniku tego Kongres odmówił przyznania pieniędzy, a program wstrzymano.


W 2005 roku ogłoszono konkurs na rodzinę broni OICW, a producentom dano 6 miesięcy na przedstawienie prototypów. Należy tu dodać, że wymagania nowej broni były bardzo podobne do tych jakie spełniała XM8, z jednym wyjątkiem. Warunkiem było skonstruwanie broni typu SAW (squad automatic weapon) należącej do nowej rodziny. Żadna z wersji XM8 nie spełniała wymagań dotyczących SAW (duża szybkostrzelność, szybka wymiana lufy, zasilanie taśmowe). 19 Lipca 2005 roku konkurs wstrzymano na 8 tygodni, a 31 października 2005 roku został anulowany.

Wersje:
PDW - długość lufy 241 mm
Karabin - 318 mm
Precyzyjny/ręczny karabin maszynowy - 508 mm

XM8 podobnie jak karabinek zastosowany w XM29 jest modyfikacją niemieckiego karabinu HK G36. Podstawowe zmiany w stosunku do G36 to nowy kształt polimerowego łoża i składanej kolby i zastosowanie zatrzasku zamkowego zwalnianego zewnętrzną dźwignią (zamek G36 zwalnia się odciągając go lekko przy pomocy rękojeści przeładowania). Modyfikacji poddano także większość pozostałych mechanizmów wewnętrznych w rezultacie czego mechanizmy G36 i XM8 nie są wymienne.

XM8 jest indywidualną bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o wykorzystanie energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór w lufie. Zamek ryglowany przez obrót. Broń wyposażono w zaczep suwadła. Mechanizm spustowy kurkowy, umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym i seriami. Skrzydełko przełącznika rodzaju ognia (pełniące także funkcję bezpiecznika) po obu stronach komory zamkowej. Zasilanie z łukowych magazynków 30-nabojowych (niewymiennych z magazynkami M16) lub 100 nabojowych, dwubębnowych Beta. Lufa pływająca zakończona podstawą bagnetu. Na wierzchu komory zamkowej uchwyt do przenoszenia.

W tylnej części chwytu umieszczono celownik kolimatorowy optyczny z elektronicznie generowanym znakiem celowniczym. Awaryjnie można korzystać z prostych mechanicznych przyrządów celowniczych. Kolba teleskopowa z tworzywa sztucznego składana na prawą stronę karabinu. Pod karabin można było podwiesić granatnik XM320 lub strzelbę XM26 LSS.