National Security Agency

Beryl pojawił się w ZM Łucznik w II połowie lat 70. Genezą jego powstania była chęć posiadania karabinka na amunicję 5,45x39. Dzięki niechęci ówczesnych władz do zapłaty za licencję z ZSRR postanowiono i opracowano własny karabin (dzisiejszy Tantal) w Zespole Ośrodka Badawczo Rozwojowego. Niestety nabój użyty jako podstawa konstrukcji okazał się ślepym zaułkiem (zmarł śmiercią naturalną dziś produkowany jest tylko w krajach byłego ZSRR).

Po decyzji o standaryzacji kalibrów z armiami NATO podjęto w Polsce prace nad nowym karabinem i karabinkiem. Oparto się na konstrukcji Tantala (natomiast konstrukcja Tantala została oparta o skonstruowany w Polsce prototypowy karabinek automatyczny AKMS wz. 80, będący zmodernizowaną odmianą radzieckiego karabinka AKMS, który z kolei jest zmodernizowaną wersją radzieckiego karabinka AK znanego również jako AK-47) i karabinka wz. 89. Podstawową różnicą była zmiana kalibru z 5,45 na 5,56 mm. Zmieniono także konstrukcję kolby składanej. Badania serii prototypowej odbyły się na przełomie 1995 i 1996. W 1997 nowy karabin i karabinek zostały przyjęte do uzbrojenia jako 5,56 mm karabinek szturmowy kbs wz. 96 i 5,56 mm karabinek krótki wz. 96 (zgodnie z polską nomenklaturą wojskową broń strzelająca nabojem pośrednim jest zawsze określana jako karabinek). Do broni opracowano podstawę umożliwiającą montaż celowników:

PCS-6 - noktowizyjny nocny
CK-3 - kolimatorowy
LKA-4 - optyczny
CWL-1 - optyczny połączony ze wskaźnikiem laserowym


Największą wadą nowo opracowanych karabinów okazało się przystosowanie tylko do standardu amunicyjnego (amunicja 5,56 x 45 mm NATO). Zarówno magazynki jak i podstawa celownika optycznego nie są zgodne z natowskimi standardami.

W 2004 roku zaprezentowano nowy karabin wz. 2004, będący modernizacją karabinu wz. 96.




Wersje:
- karabinek szturmowy wz. 96 Beryl - wersja standardowa
- 5,56 mm karabinek-granatnik wz. 1974 - zestaw składający się z karabinu wz. 96 i granatnika podwieszanego wz. 74 Pallad
- karabinek wz. 96 Mini-Beryl - wersja z lufą skróconą do 235 mm. Zakres zmian w stosunku do karabinu jest identyczny jak w przypadku karabinka wz. 89 (nowe urządzenie wylotowe i podstawa celownika). Dla karabinka wz. 96 opracowano krótszy, 20-nabojowy magazynek. W 2005 na zamówienie Żandarmerii Wojskowej powstała nieco zmodyfikowana odmiana Mini Beryla, w której zmienił się m.in. zespół suwadła z tłokiem, uniwersalna szyna montażowa MIL-STD-1913, przekrój rury gazowej, urządzenie wylotowe, dodano chwyt przedni z zespołem szyn montażowych i osłony cieplne.
- karabin wz. 2004 - wersja powstała w efekcie doświadczeń irackich. Łoże karabinu wyposażono w przedni chwyt pistoletowy (ułatwiający długotrwałe noszenie broni w rękach w czasie pieszego patrolowania). Po bokach łoża pojawiły się krótkie szyny Picatinny (zgodne ze standardem NATO), na których można montować oświetlenie taktyczne i wskaźniki laserowe. Nową konstrukcję ma także podstawa umieszczona nad pokrywą komory zamkowej. Jest ona także zgodna ze standardem NATO. Egzemplarze karabinu wz. 2004 prezentowane jako uzbrojenie IV zmiany polskiego kontyngentu w Iraku miały zamocowane na tej szynie celowniki holograficzne EOTech 552. Karabin posiada nową kolbę składaną o regulowanej długości. Skonstruowano także nowe magazynki z przeźroczystego tworzywa sztucznego.
- Beryl IPSC - zaprezentowana w 2003 strzelająca wyłącznie ogniem pojedynczym, wersja samopowtarzalna, przeznaczona na rynek cywilny (na potrzeby strzelectwa praktycznego).
- Beryl Comando - Beryl Commando (prototyp miał na komorze zamkowej wybitą nazwę Comando)- opracowana w 2006 roku wersja z lufą długości 375 mm (z urządzeniem wylotowym 406 mm). Nie została przyjęta do uzbrojenia WP ale nadal trwają prace nad jej rozwojem. Pierwsza wersja tej broni poza zmianami związanymi ze skróceniem lufy nie różniła się od kbs wz. 96. Później zaprezentowano prototyp z mechanizmem spustowym pozbawionym ogranicznika długości serii z obustronnym skrzydełkiem przełącznika rodzaju ognia/bezpiecznika. W 2007 roku zaprezentowano kolejną wersję Beryla Commando. Posiada ona mechanizm spustowy z ogranicznikiem długości serii, łoże z trzema szynami zgodnymi z MIL-STD-1913 (do dolnej zamontowano chwyt przedni), długa szyną MIL-STD-1913 nad pokrywą komory zamkowej i stałą kolba teleskopową o regulowanej długośc

Opis konstrukcji:
Karabin wz. 96 Beryl jest indywidualną bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o wykorzystanie energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór lufy. Ryglowanie przez obrót zamka w lewo (dwa rygle). Mechanizm spustowy z ogranicznikiem długości serii umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym, seriami trzystrzałowymi i ogniem ciągłym. Przełącznik rodzaju ognia po lewej stronie broni. Oddzielna dźwignia bezpiecznika po po prawej stronie komory zamkowej. Zasilanie z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 30 naboi (możliwość użycia magazynków 20-nabojowych).

Otwarte przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywkowego (ze szczerbiną) o nastawach od 100 do 1000 metrów, nastawa bojowa "S" odpowiada nastawie 440 m. Przyrządy celownicze wyposażone w trytowe źródła światła (do strzelań nocnych). Kolba metalowa składana na prawą stronę komory zamkowej (możliwość strzelania z kolbą złożoną).