National Security Agency

Dnia 31 marca 1958 roku, Komitet Piechoty (Infantry Board) w Stanach Zjednoczonych otrzymał do oceny pierwsze dziesięć egzemplarzy karabinu AR-15, skonstruowanego przez Eugene Stoner'a, a produkowanego przez kalifornijską firmę Armalite. Miała ona zastąpić ciężkiego i nieporęcznego M14.

Wymagania jakie miał spełniać nowy karabin amerykańskiej armii były następujące:

    *

      masa broni mniejsza niż 2.7kg (6 funtów),
    *

      celność i wierzchołkowa nie gorsza niż dla Garanda M1 (7.62mm) w    odległości 457m (500 jardów),
    *

      zdolność przebicia pancerza grubości 3.57mm w tej samej odległości,
    *

      zdolność rażenia celu żywego nie mniejsza niż dla M1 w tej odlełości.

     AR-15 wywodził się z karabinu AR-10 (1955r.). Starsza wersja obsługiwała amunicję kaliber 7.62mm x 51 NATO i była już wyposażona w układ z odprowadzaniem gazów prochowych bez tłoka gazowego, z bezpośrednim działaniem gazów prochowych na suwadło oraz była robiona z szerokim wykorzystaniem aluminium. W nowej wersji (AR-15) użyto naboju o kalibrze 5.56mm x 45 (0.223 cala Remington), z pociskiem o masie 3.56g (55 granów, wystrzeliwanym z prędkością 990m/s (3250 stóp/s). Nowa amunicja gwarantowała mniejszy odrzut, a liniowy układ broni (kolba na przedłużeniu lufy) lepsze opanowanie broni.

     Testy w warunkach zarówno normalnych, jak i arktycznych wykazały, że niezbędna jest zmiana skoku gwintu z 356mm (14 cali) na 305mm (12cali).  Po tych poprawkach, w 1961 roku, rozpoczęto pierwsze dostawy tej broni dla wojska, już na licencji Colt Patent Firearms Company i pod nazwą M16.

     W roku 1967 rząd Stanów Zjednoczoncych wykupił za sumę 4.5 miliona dolarów prawa patentowe od firmy Colt. Od tego momentu karabin był wytwarzany w firmach General Motors oraz Harrington i Richardson, a następnie w Południowej Korei, na Filipinach i w Singapurze. Od 1988 roku głównym producentem M16 dla jednostek amerykańskich stała się belgijska firma Fabrique Nationale (FN). Colt nadal produkuje te karabiny, ale wyłącznie na rynek cywilny i dla policji, pod nazwą M15.

     Złą sławą okryły się te karabiny podczas wojny w Wietnamie, gdzie w wysokiej temperaturze i wilgotności, przy strzelaniu seryjną amunicją karabiny szybko ulegały zanieczyszczeniu. Przy braku regularnego czyszczenia rurka doprowadzająca gazy prochowe na suwadło zarastała osadami i w rezultacie karabin się zacinał. Nie zostało to wykryte wcześniej, ponieważ podczas testów strzelano z elaborowanej cywilnym prochem Dupont IMR amunicji, która nie wymagała tak częstego czyszczenia broni. Po zaopatrzeniu żołnierzy w odpowiednią ilość zestawów czyszczących problem został wyeliminowany.

     W 2004 roku M16 był produkowany w 29 karajach, przy liczbie już wyprodukowanych wynoszącej 8 milionów.