National Security Agency

W sierpniu 1986 roku Stephan Ferrard, pracujący w zakładach Fabrique Nationale w Herstal, skonstruował nową broń, której produkcję pod oznaczeniem P 90 zaczęto w 1991 roku (nazwa broni jest skrótem Project, a liczba 90 oznacza broń lat dziewięćdziesiątych XX wieku, nazywana jest także PDW - Personal Defense Weapon - broń o obrony osobistej).

Pistolet maszynowy FN 90 powstał na zapotrzebowanie armii na broń osobistą żołnierzy z oddziałów tyłowych czy wsparcia. Według obliczeń stanowią oni 60% stanu osobowego współczesnej armii. Dla nich to przewidywano broń prostą w użyciu i obsłudze, nie przeszkadzającą swymi wymiarami w wykonywaniu zadań a jednocześnie skuteczną na odległościach do 200 metrów.

Była to broń rewolucyjna. Największą rewolucją był używany w nowej broni nabój SS90 kalibru 5,7 x 28 mm. Posiada on energię wylotową pozwalającej zakwalifikować go jako nabój pistoletowy jednak o większej przebijalności, zdolności rażenia siły żywej i znacznie bardziej płaskim torze lotu niż pociski pistoletowe. Mimo wszystko posiadał jednak budowę typowego naboju pośredniego i właśnie z tego powodu przez dość długi czas broń tę określano jako karabinek. Po zaprezentowaniu pistoletu FiveseveN zasilanego tą samą amunicją zmieniono klasyfikację i obecnie nabój 5,7 x 28 mm jest klasyfikowany jako mikrokalibrowy nabój pistoletowy, a P90 jako pistolet maszynowy.

Początkowo używano nabojów SS90 (pełnopłaszczowe (FMJ), smugowe, o poddźwiękowej prędkości początkowej (stosowana przy używaniu broni z tłumikiem), ślepe oraz specjalne z podkalibrowym rdzeniem stalowym). Pociski SS90 charakteryzują się zdecydowanie lepszą skutecznością niż stosowane do tej pory w pm naboje 9mm Parabellum. Z odległości 150 m pocisk z rdzeniem przebija 48 warstw kevlaru (dla przykładu 9mm Parabellum ze znacznie mniejszej odległości 6-7 warstw) nie ustępując na tej odległości parametrom karabinkowej amunicji 5,56mm SS109. W 1993 roku dokonano zmiany rodzaju amunicji, pod wpływem decyzji o stworzeniu pistoletu Five-seveN. Od 1986 roku do roku 1993 wyprodukowano 3 tysiące tych pistoletów maszynowych, od 1993 roku zmodernizowany został do amunicji SS190.

Pistolet maszynowy P 90 jest bronią samoczynno-samopowtarzalną, zbudowaną w układzie bull-pup, dzięki czemu na niewielkie wymiary. Niską masę zawdzięcza zastosowaniu tworzyw sztucznych i prostej budowie (69 części - 27 elementów z syntetyków, 14 ze stali lub aluminium i 28 metalowych). Automatyka broni działa na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Broń strzela z zamka zamkniętego. Zamek podparty od tyłu dwiema sprężynami powrotnymi. Żerdzie sprężyn pełnią rolę prowadnic zamka. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu. W broni zastosowano mechanizm uderzeniowy typu kurkowego, z kurkiem zakrytym. Mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym i seriami. Przełącznik rodzaju ognia (pełniący także rolę bezpiecznika) ma postać tarczy umieszczonej poziomo pod spustem.

Zasilanie z magazynków pięćdziesięcionabojowych umieszczonych poziomo nad lufą. Naboje w magazynku ułożone są prostopadle do osi broni, więc za pomocą dwóch rolek obracane są o 900 przy wprowadzaniu do komory nabojowej. Pomimo pozornie skomplikowanego działania magazynka, nie stanowi on powodów do zacięć czy niesprawności broni. Magazynek, poza stalową sprężyną, w całości wykonany jest z półprzezroczystego tworzywa sztucznego. Autorem mechanizmu zasilania jest R. Predazer, a sam mechanizm jest chroniony amerykańskim patentem. Broń standardowo wyposażona w celownik optyczny Right Sight HC-14-62. Po obu stronach celownika optycznego proste mechaniczne przyrządy celownicze (zarówno dla prawo- jak i leworęcznych strzelców). Do strzelań podczas zmroku zastosowano trytowe źródło światła. Lufa o długości 230 mm zakończona tłumikiem płomieni.

Broń posiada dwa chwyty: główny, mieszczący główną cześć mechanizmu spustowego oraz dodatkowy przedni ze specjalnym występem zabezpieczającym dłoń strzelca przed wysunięciem w pobliże wylotu lufy. W występie tym istnieje możliwość instalacji miniaturowego laserowego wskaźnika celu. Jednostki specjalne mogą zostać wyposażone w P90 w wersji z tłumikiem dźwięku, większym wskaźnikiem laserowym (instalowany obok celownika optycznego) i oświetleniem taktycznym.

W 1999 roku firma FN zaprezentowała model P90 Triple Rail, w którym w miejsce dotychczasowego celownika zastosowano uniwersalną szynę Picatinny z rozmieszczonymi na wsporniku dwiema dodatkowymi szynami na dodatkowe wyposażenie.

Natomiast w 2003 roku pokazano P90 Tactical z zainstalowaną dłuższą szyną pozwalającą na zamontowanie obok siebie celownika noktowizyjnego oraz kolimatora.

P90 LV i P90 IR - mają wbudowany celownik odpowiednio laserowy i świecący w podczerwieni. PS90 to wersja spotowa, półautomatyczna.

Jest na wyposażeniu belgijskiej policji, francuskiego GIGN, austriackiego Jagdkommando, cypryjskiej gwardii narodowej (350szt. w 2000r.), holenderskiego Korps Commandotroepen, peruwiańskich sił specjalnych, tureckiej żandarmerii, panamskiej gwardii prezydenckiej, portugalskich i greckich antyterrorystów (EKA), oddziałów specjalnych Pakistanu, Tajlandii, Arabii Saudyjskiej czy amerykańskich SWAT i funkcjonariuszy Secret Service.