National Security Agency

Do ręcznie powtarzalnych karabinów wyborowych należy jeden z najlepszych na świecie TRG 21 fińskiej firmy SAKO, skonstruowany na początku lat 90-tych. Broń ta reprezentuje najwyższy poziom jeśli chodzi o rozwiązania konstrukcyjne, technologię wykonania i zastosowane materiały.

TRG 21 zasilany jest dwurzędowym magazynkiem pudełkowym o pojemności 10 nabojów kalibru 7,62 mm x 51 NATO. Przeładowanie broni dokonuje się przez operowanie czterotaktowym zamkiem suwliwo-obrotowym (tzw. mauserowska zasada działania). Zamek ma na czole trzy rygle, rozmieszczone co 120 stopni - ogranicza to kąt obrotu zamka do 60 stopni i przez to przyspiesza przeładowanie.

Historia WKbW (Wielkokalibrowy Karabin Wyborowy) zaczyna się już po I Wojnie Światowej. Zdobywane przez Amerykanów niemieckie 13 mm karabiny przeciwpancerne Mauser M1918 były transportowane do USA i dostosowywane do kalibru .50 BMG (12.7mm x99) w celu przetestowania tej amunicji i skuteczności późniejszego M2. W końcu lat 40-stych konwertowane były 13.79mm kbppanc Boys oraz PzB39. W czasie wojny koreańskiej Chińczycy używali radzieckich 14.5mm rusznic PTRD, które po dostaniu się w ręce amerykańskie, również były przerabiane do 12.7mm. Żołnierze amerykańscy wymieniali lufę PTRD na tą z M2 oraz dołączali celownik optyczny Unertl x20. Broni tak skonstruowanej używali do zwlaczania celów żywych. Po dość długim zastoju w tej dziedzinie w Wietnamie używano w charakterze WKbW M2HB. Tutaj należy wspomnieć o pierwszym nieoficjalnym rekordzie, który należy do Carlsa N. Hatchcocka. W 1967w Wietnamie, w okolicach Duc Pho trafił wietnamskiego majora z odległości ok. 2285m pierwszym strzałem. Dzisiaj rekord ten należy do Kanadyjczyka Roba Furlonga który w Afganistanie podczas Operacji Anakonda uzyskał trafienie z odległości 2430 m z karabinu McMillan TAC-50.

Po wojnie w Wietnamie WKbW przeniosły się do cywila. Na początku lat 1970. McMillan starał się zainteresować wojsko swoimi konstrukcjami na nabój .50. ale wojsko nie miało wówczas zapotrzebowania na taką konstrukcję. Cywile natomiast szeroko używali przerobionych na .50BMG Boys, PTRD czy PzB39, aż w końcu w 1985 powstało w USA FCSA (Fifty Caliber Shooters Association).

Wyczuwając nadchodzącą koniunkturę, firma Barrett Firearms Manufacturing, opracowała w 1982 roku WKbW Barrett M82. Produkcja zaczęła się w 1983. W 1986 roku dokonano modernizacji do M82A1. W końcu, w roku 1990 armia amerykańska zdecydowała się na zakup tego karabinu (pierwsi jednak zrobili to Szwedzi w 1989r., gdzie służy pod nazwą AG90). W Wielkiej Brytanii znany jest pod nazwą L82A1.

Barrett M82A1 ("Light Fifty") to samopowtarzalny wielkokalibrowy karabin wyborowy, działający na zasadzie krótkiego odrzutu zamka. Lufa typu Kriegera, pływająca, karbowana, aby zwiększyć efektywność chłodzenia i sztywność. Na końcu znajduje się daszkowy, dwukomorowy hamulec wylotowy o efektywności 69%. Zasilanie odbywa się z magazynka mieszczącego 10 naboi, umieszczonaego w gnieździe znajdującym się przed chwytem pistoletowym.

Barret M82A1 posiada dwójnóg zamontowany do metalowej osłony lufy oraz rączkę transportową. Broń można zamontować podstawie trójnożnej M122 (masa 6,8kg) lub M3 (masa 20kg). Zastosowano uniwersalną szynę montażową Picatinny (standard STANAG 2324) ułatwiającą montaż lunety, najczęściej stosowana są lunety Leupold M o powiększeniu 10x. Karabin posiada również mechaniczne przyrządy celownicze.

Na podstawie Barreta M82A1 skonstruowano wielkokalibrowy karabin wyborowy Barret M82A2 w układzie bull pup (skonstruownaa dla przeniesienia środka ciężkości i umożliwiemia strzelania w pozycji stojącej) oraz Barret M82A3 z wydłużoną uniwersalną szyną montażową. Karabin może być złożony w 30 sekund, a rozłożony w 15.
Funkcją WKbW jest Likwidacja sprzętu technicznego do odległości 1200 m, likwidacja siły żywej do odległości 2300 m oraz likwidacja niewypałów z bezpiecznej odległości.