National Security Agency

Nazwa - AW
Kraj produkcji - Wielka Brytania
Producent - Accuracy International (AI)
Rok ukazania - 1982
Kaliber - 7.62x51mm NATO (.308 Winchester), .338 Lapua (8.6x70mm), .300 Wichester Magnum, 7mm Remington magnum                            Waga - 6.8kg (pusta, bez lunety)                                                    Długość - 1270mm                                                            Pojemność magazynka - 5                                                          Zasięg - 800m (NATO) i 1100m (Magnum)

We wczesnych latach 80-tych XX wieku armia brytyjska zaczęła szukać zamiennika dla używanych przez nią karabinów wyborowych, np. L42A1. Rozpisano konkurs do którego stanął Parker-Hale M85 i firma Accuracy International z karabinem PM (Precision Marksman). Brytyjczycy wybrali ten ostatni (w roku 1982) i oznaczyli jako L96A1.

Kilka lat później (1990r.) to samo uczynili Szwedzi, wybierając nieco już ulepszoną wersję zwaną AW (Arctic Warfare). Podczas trwania przetargu na nowy karabin wyborowy dla armii Szwedzkiej, wielu konkurentów, w tym PM, brało udział w zimowych testach przeprowadzanych na terytorium Szwecji. Warunki były typowo arktyczne. Broń okazała się być niedostatecznie przygotowana do służby w takim klimacie. Wystąpiły problemy z zamarzaniem zamka, przymarzaniem magazynka, zacięciami iglicy spowodowanymi
zgęstniałym na mrozie smarem, niezamierzonymi wystrzałami podczas ryglowania broni. Zespół Coopera zajął się doskonaleniem broni, w efekcie czego powstał karabin wyborowy AL nowej generacji. Zastosowane zmiany polegały na nowym zamku, bardziej odpornym na zabrudzenie i oblodzenie, w którym znajduje się mocniejsza i szybsza iglica. Dzięki temu wzrosła niezawodność i płynność działania. Stary bezpiecznik zastąpiono nowym, o szerszym zakresie blokowanych podzespołów. Zwiększono odporność
mechanizmu spustowego i magazynka na zabrudzenia i oblodzenia. Dokonano tez istotnych zmian w obudowie broni, poprawiając ergonomię i obniżając masę, a wyraźne "wycięcia" w okolicy umiejscowienia magazynka mają umożliwić ewentualne wyszarpnięcie go w razie takiej potrzeby. Zrezygnowano z celownika przeziernikowego i wysuwanej podpórki w tylnej części kolby, a stary dwójnóg zastąpiono nowym. Zastosowano jeszcze nową powłokę antykorozyjną. Unowocześniona broń otrzymała nazwę Arctic Warfare
(AW). W armii szwedzkiej karabin oznaczono jako PSG90, a Brytyjczycy, którzy również przyjęli AW, nazwali go L118A1. Każdy kraj, który następnie przyjmował na wyposażenie tą broń, zmieniał jego nazwę i modyfikował parametry.

Wersje:
PM (Precison Marksman)
Od tej wersji zaczęła się historia AW. Jako pierszy został przyjęty w Wielkiej Brytanii jako L96A1

AW (Arctic Warfare)
Ulpszona wersja PM, przystosowana do działań w ekstremalnie niskich temperaturach.
L118A1 - używany przez armię brytyjską,
Psg 90 - Szwecja (Prickskyttegevär - karabin snajperski),
SR-98 - Australia;

AWF (Arctic Warfare Folding)
Wersja ze składaną, polimerową kolbą

AWP (Arctic Warfare Police)
Wersja używana przez policję. Z cech szególnych warto wymienić czarny kolor i krótszą lufę (609mm).

AWS (Arctic Warfare Suppressed)
Wersja zasilana amunicją poddźwiękową, która ma krótszy zasięg (około 300m). Karabin zaopatrzony jest w specjalną lufę ze zintegrowanym tłumikiem dźwięku. Lufa jest wymienialna z lufami z wersji AW i AWP (wymiana zajmuje około 3 minuty).

AWC (Arctic Warfare Covert)
Wersja AWS ze składaną kolbą.

AWM (Arctic Warfare Magnum)
Wersja przystosowana do amunicji 7mm Remington Magnum i .300 Winchester Magnum. W Niemczech przyjęta i oznaczona jako G22.

AWSM (Arctic Warfare Super Magnum)
Wersja zasilana amunicją .338 Lapua Magnum. W UK przyjęta jako L115A1.

AW50 (Arctic Warfare .50)
Zasilana nabojami kalibru .50 BMG (12.7x99mm NATO). W Niemczech znana jako G24)

AW50F (Arctic Warfare .50 Folding Stock)
Wariant AW50 używany przez armię australijską, ze składaną kolbą i lufą Madco.

AS50 (Arctic Semi-automatic .50)
Wersja półautomatyczna przeznaczona dla oddziałów US Navy Seal.

AE (Arctic Economy)
Tańsza wersja L96, przezbaczona dla oddziałów policji.

Konstrukcja:
Charakterystycznym rozwiązanie zastosowanym w karabinie PM jest osadzenie komory zamkowej i mechanizmu spustowego na aluminiowej ramie. Komora zamkowa wykonana jest ze stali. Dopiero do komory zamkowej jest wkręcona samonośna lufa, co znaczy, że nie ma kontaktu i innymi częściami broni. Dzięki temu w czasie strzału dochodzi do równomiernego rozchodzenia się drgań harmonicznych i ciepła. Takie rozwiązanie sprzyja zachowaniu celności lufy.

Do specjalnych wycięć na komorze zamkowej wsuwa się wspornik celownika optycznego, którego pozycja jest następnie regulowane przy pomocy dwóch specjalnych wkrętów. Taki układ umożliwia łatwy demontaż celownika, bez potrzeby ponownego regulowania. Dla nowej broni przygotowano w firmie AL specjalny typ celownika optycznego Mk II ze stalowym korpusem, który był produkowany na zamówienie w zakładach Schmidt&Bender. Poza celownikiem optycznym broń jest wyposażona w awaryjny celownik przeziernikowy,             z możliwością wyskalowania na odległość strzału do 700 m. Siła nacisku na spust jest regulowana, dzięki czemu strzelec może ją wyregulować wedle własnego uznania.

PM jest bronią powtarzalną. Obrotowo-suwliwowy zamek odryglowuje się przez obrót o zaledwie 60 stopni, poczym pokonuje na tyle krótką drogę w tył, że nie zmusza strzelca do odrywania policzka od kolby. Łoże, osłonę spustu, chwyt pistoletowy oraz kolbę tworzy dwuczęściowa obudowa, wykonana ze wzmocnionego nylonu. Obudowa składa się z dwóch części, prawej i lewej, połączonych ze sobą przy pomocy ośmiu wkrętów. Istnieje możliwość wydłużania kolby poprzez umieszczanie pod trzewikiem podkładek o grubości 10 lub 40 mm. Podobnie jak w przypadku spustu pozwala to dopasować broń do osobistych preferencji strzelca. W przedniej części łoża znajduje się dwójnóg Parker Hale o regulowanej długości nóżek i składany do przodu pod lufę. W tylnej części kolby znajduje się wysuwany wspornik. Strzelec może nim podeprzeć broń by, ułatwić sobie podtrzymywanie broni, podczas długiego oczekiwania na pojawienie się celu.

Zgodnie z wymaganiami brytyjskiej armii karabin zapewnia trafienie za pierwszym strzałem celu typu głowa z 600 m i celu typu klatka piersiowa z odległości 1000 m. Na dystansie 100 m pociski nie powinny wyjść poza okrąg o średnicy 29 mm. Broń zachowuje taką celność przez nie mniej niż 7500 strzałów.